Odkąd Arka Przymierza i tablice z przykazaniami zaginęły podczas najazdu Babilończyków na Jerozolimę w 587 roku p.n.e., Miejsce Święte pozostawało puste. źródło: NKJP: Jan Gać: Ziemia Święta Kulturowy przewodnik śladami Jezusa, 2009. Tuż za nim, niesiona na barkach Lewitów, sunęła wysoko nad morzem głów arka przymierza. W W tej drugiej części filmu o Arce Przymierza - usunąłem film podobny i szczegółowo z rożnymi poglądami, aby nie robić zgorszenia i zamieszania a mowa o Papieżu mylnie w tym filmie interpretowana ,tutaj wiem i jest mi wiadomo ze będzie antypapież który będzie popierał antychrysta,ten antypapież będzie kazał i zachęcał do chipowania ludzi,w tym filmie wykorzystano to W poszukiwaniu Arki Przymierza - metoda panoramy. Wiara. Arka przed murami Jerycha, obraz Jacques’a J. Tissota. 11 lat temu. Centrum Arrupe. Autor pomysłu: Wojciech Żmudziński SJ. Adresat: uczniowie klas licealnych. Liczba uczestników: 20-40. Materiały: linia czasu narysowana na długim, szerokim pasku papieru (jak poniżej) oraz cytaty Biblijna Arka Przymierza zbierała śmiertelne żniwo. Ten niebezpieczny artefakt służył jako broń oraz obiekt do komunikacji z Bogiem. W kilku fragmentach Jedno jest pewne – Arka przymierza to jeden z najbardziej niezwykłych artefaktów, o których słyszała ludzkość. Być może po prostu jej odnalezienie wykracza poza metody naukowe. Wszystkim zastanawiającym się, co oglądać w listopadzie, polecamy „Tajemnice Zaginionej Arki” w dni powszednie o 21:00 na Polsat Viasat History. przymierze. neuter noun (genitive plural) przymierzy 1. (Polit.) alliance (z kimś/czymś, with somebody/something) przymierze między Polską a Litwą an alliance between Poland and Lithuania zawrzeć przymierze z kimś to form an alliance with somebody wejść w przymierze z kimś to enter into an alliance with somebody zerwać albo złamać Teoria mówi, że nie była to Arka Przymierza, ponieważ informacje o takim odkryciu na pewno by się rozeszły. Przypuszcza się, że templariusze mogli natknąć się na dokumenty zawierające klucz do tajemniczych dogmatów judaizmu i starożytnego Egiptu, a może nawet na plany Świątyni Salomona. Współcześni badacze są zgodni, że W Apokalipsie znajduje się również motyw Maryi jako Arki Przymierza, która ukazała się w świątyni Boga w niebie. Wcześniej Maryja została przedstawiona przez Łukasza — w perykopie o nawiedzeniu św. Elżbiety przez brzemienną Maryję (por. Łk 1,39-45) — jako Arka Nowego Przymierza, w której łonie złożony został Syn Boży. jezus na pustyni. gody w kanie. pierwsze ŚwiĘta wielkanocne w jerozolimie; od koŃca pierwszych ŚwiĄt wielkanocnych aŻ do nawrÓcenia samarytanki przy studni jakubowej; podrÓŻe nauczycielskie jezusa w okolicy genezaretu i nad brzegami jordanu; od drugiego ŚwiĘta kuczek aŻ do pierwszego nawrÓcenia siĘ magdaleny; ilustracje----- Tłumaczenie hasła "Arka Przymierza" na serbski . Ковчег Завета, ковчег завета to najczęstsze tłumaczenia "Arka Przymierza" na serbski. Przykładowe przetłumaczone zdanie: To ostrzeżenie, by nie ruszać Arki Przymierza ↔ Ovo je upozorenje da se ne dira zavetni kovčeg G7AFoS. ARKA PRZYMIERZA Święta skrzynia stojąca w Miejscu Najświętszym przybytku, a potem świątyni zbudowanej przez Salomona. Została wykonana na polecenie Jehowy i według Jego wskazówek. W odniesieniu do Arki Przymierza użyto w Biblii ponad 20 określeń. Najczęściej nazywano ją „Arką Przymierza [hebr. ʼaròn habberít; gr. kibotòs tes diathékes]” (Joz 3:6; Heb 9:4) i „Arką Świadectwa” (Wj 25:22). Określeń tych używali różni pisarze i czynili to zamiennie. Rozmiary i wygląd. Gdy Jehowa podawał Mojżeszowi wskazówki dotyczące budowy przybytku, najpierw przekazał mu projekt Arki, stanowiącej najważniejszy element przybytku i całego obozu izraelskiego. Skrzynia ta miała 2,5 łokcia długości, 1,5 łokcia szerokości i 1,5 łokcia wysokości (ok. 111 × 67 × 67 cm). Była wykonana z drewna akacjowego, a wewnątrz oraz na zewnątrz została pokryta szczerym złotem. Miała też wieńczące ją „wokoło złote obramowanie”. Jej pokrywa była zrobiona ze szczerego złota, a nie tylko z drewna pokrytego złotem, i miała taką długość i szerokość jak Arka. Na obu końcach pokrywy umieszczono dwa wykute w złocie cheruby; były zwrócone do siebie twarzami, a ich skrzydła rozpościerały się w górę i osłaniały Arkę (Wj 25:10, 11, 17-22; 37:6-9). Pokrywę tę nazywano również „pokrywą przebłagalną” (NŚ) lub „przebłagalnią” (BT) (Heb 9:5; por. przyp. w NW; Wj 25:17; zob. POKRYWA PRZEBŁAGALNA). Do przenoszenia Arki służyły długie drążki. Wykonano je również z drewna akacjowego i pokryto złotem; każdy z nich był umieszczony w dwóch złotych pierścieniach znajdujących się po bokach Arki. Drążków nie wyjmowano z pierścieni, toteż noszący Arkę nie musieli jej dotykać. Arka stała na czterech nogach („chodzące nogi; nogi ułożone jak do chodzenia”), umiejscowionych w jej rogach, ale nie wiadomo, jaką miały wysokość (C. F. Keil, Biblischer Commentar über das Alte Testament: Genesis und Exodus, Lipsk 1878, s. 551). Być może pierścienie były umocowane tuż nad nogami lub nawet na samych nogach (Wj 25:12-16; Lb 4:5, 15; 1Kl 8:8; 1Kn 15:15). Poświęcenie i zastosowanie. Korzystając z materiałów ofiarowanych przez lud, Becalel i jego pomocnicy, obdarzeni mądrym sercem, wykonali Arkę dokładnie według wskazówek (Wj 35:5, 7, 10, 12; 37:1-9). Kiedy w rok po wyjściu Izraelitów z Egiptu ukończono i ustawiono przybytek, Mojżesz wziął dwie kamienne tablice z Prawem i umieścił je w Arce (z Pwt 10:1-5 wynika, że od chwili otrzymania ich na górze do czasu przeniesienia do Arki wykonanej przez Becalela przechowywano je kilka miesięcy w tymczasowej Arce z drewna akacjowego). Następnie Mojżesz założył drążki do Arki, przykrył ją pokrywą, wniósł do przybytku i zawiesił zasłonę oddzielającą Miejsce Święte od Miejsca Najświętszego. Później w trakcie ceremonii poświęcenia namaścił olejkiem Arkę i całe pozostałe wyposażenie przybytku. Od tej pory ilekroć kapłani rozbierali przybytek przy przenoszeniu obozu, ta oddzielająca zasłona razem ze skórami foczymi i niebieską tkaniną służyła do przykrywania Arki; inni „ani na chwilę” nie mogli jej zobaczyć, „żeby nie musieli umrzeć” (Wj 40:3, 9, 20, 21; Lb 3:30, 31; 4:5, 6, 19, 20; 7:9; Pwt 10:8; 31:9; zob. PRZYBYTEK). W Arce przechowywano Świadectwo, czyli święte przypomnienia; główną jej zawartość stanowiły dwie tablice z Dziesięciorgiem Przykazań (Wj 25:16). Znajdowały się w niej też „złoty dzban z manną i laska Aarona, która wypuściła pąki”, ale później, jakiś czas przed wzniesieniem świątyni Salomona, usunięto je z Arki (Heb 9:4; Wj 16:32-34; Lb 17:10; 1Kl 8:9; 2Kn 5:10). Krótko przed śmiercią Mojżesz wręczył kapłanom odpis „księgi prawa” i polecił umieścić go nie w samej Arce, ale obok niej, mówiąc: „Będzie tam świadkiem przeciw tobie” (Pwt 31:24-26). Związek z obecnością Boga. Przez cały czas swego istnienia Arka miała związek z obecnością Boga. Jehowa obiecał: „Tam będę do ciebie przybywał i będę z tobą rozmawiał znad pokrywy, spomiędzy dwóch cherubów, które są na Arce Świadectwa”. „W obłoku bowiem będę się ukazywał nad pokrywą” (Wj 25:22; Kpł 16:2). Samuel nazwał Jehowę „siedzącym na cherubach” (1Sm 4:4); cheruby stanowiły „wyobrażenie rydwanu” Jehowy (1Kn 28:18). Dlatego „ilekroć Mojżesz wchodził do namiotu spotkania, by z Nim mówić, słyszał głos rozmawiający z nim znad pokrywy, która była na Arce Świadectwa, spomiędzy dwóch cherubów; i mówił do niego” (Lb 7:89). Później Jozue i arcykapłan Pinechas również zwracali się do Jehowy przed Arką (Joz 7:6-10; Sdz 20:27, 28). Ale tylko arcykapłan jednego dnia w roku wchodził do Miejsca Najświętszego i widział Arkę; robił to nie po to, żeby rozmawiać z Jehową, lecz w ramach czynności związanych z Dniem Przebłagania (Kpł 16:2, 3, 13, 15, 17; Heb 9:7). Obecność Jehowy, symbolizowana przez Arkę, zapewniała Izraelitom jeszcze inne błogosławieństwa. Gdy przenosili obóz, zazwyczaj podążali za Arką i pozostającym nad nią obłokiem (Lb 10:33, 34). Kiedy podczas przekraczania Jordanu kapłani niosący Arkę weszli do wody, Jehowa wstrzymał bieg rzeki, dzięki czemu Izraelici mogli ją przejść (Joz 3:1 do 4:18). W czasie okrążania Jerycha uzbrojeni wojownicy szli z przodu, za nimi siedmiu kapłanów, którzy dęli w rogi, następnie niesiono Arkę, a za nią podążała straż tylna (Joz 6:3-13). Przeciwieństwem zwycięstwa nad Jerychem była klęska, jaką ponieśli zuchwali buntownicy próbujący zająć Ziemię Obiecaną wbrew Bożym wskazówkom, gdy „Arka Przymierza Jehowy i Mojżesz nie przenieśli się ze środka obozu” (Lb 14:44, 45). Nawet Filistyni rozumieli, że przyniesiona na pole bitwy Arka wskazuje na obecność Jehowy. Przerażeni krzyczeli: „Bóg przybył do obozu [izraelskiego]!” „Biada nam, bo coś takiego jeszcze nigdy się nie zdarzyło! Biada nam! Kto nas wybawi z ręki tego majestatycznego Boga? To Bóg, który pobił Egipt, sprawiając na pustkowiu wszelkiego rodzaju rzeź” (1Sm 4:6-8). Jehowa dawał dowody swej obecności nawet wtedy, gdy Filistyni zabrali Arkę i umieścili ją w Aszdodzie obok wizerunku Dagona. Tej samej nocy Dagon runął na twarz; następnej nocy ponownie leżał przed Arką Jehowy, a jego głowa i dłonie obu rąk były odcięte. Przez kolejnych siedem miesięcy Arka krążyła między filistyńskimi miastami, których mieszkańców dotykała plaga guzków krwawniczych, a w mieście Ekron zapanowało „śmiertelne zamieszanie”. W końcu Arkę z odpowiednim darem ofiarnym zwrócono Izraelitom (1Sm 5:1 do 6:12). Ponieważ Arka miała związek z obecnością Jehowy, należało ją traktować z wielkim poważaniem i stosownym szacunkiem. Dlatego gdy Arka wyruszała lub się zatrzymywała, Mojżesz wysławiał Jehowę (Lb 10:35, 36). Arcykapłan Heli był tak wstrząśnięty wiadomością o uprowadzeniu Arki przez Filistynów, że stracił równowagę, spadł z krzesła do tyłu i złamał sobie kark. Również jego umierająca synowa rozpaczała: „Chwała odeszła od Izraela na wygnanie, gdyż Arka prawdziwego Boga została zdobyta” (1Sm 4:18-22). Król Salomon przyznał, że „miejsca, do których przyszła Arka Jehowy, są czymś świętym” (2Kn 8:11). Nie była magiczną skrzynią. Arka nie była jednak magiczną skrzynią. Sama jej obecność nie stanowiła gwarancji powodzenia; błogosławieństwo Jehowy było uzależnione od stanu duchowego i wiernego posłuszeństwa tych, którzy ją posiadali. Dlatego pomimo obecności Arki w obozie Izraelici pod wodzą Jozuego ponieśli porażkę pod Aj, gdyż okazali się niewierni (Joz 7:1-6). Podobnie ufność wojsk izraelskich w moc Arki nie zapobiegła zwycięstwu Filistynów, którzy zabili 30 000 Izraelitów i uprowadzili Arkę (1Sm 4:1-11). Odzyskanie Arki od Filistynów było okazją do wielkiej radości, dziękczynienia i składania ofiar, ale Jehowa „pobił lud w wielkim pogromie”. Dlaczego tak się stało? „Gdyż popatrzyli na Arkę Jehowy”, czego On zabronił (1Sm 6:11-21; Lb 4:6, 20). Nie ma pewności, ile osób wtedy zginęło. Tekst masorecki brzmi następująco: „Zabił więc wśród ludu siedemdziesięciu mężów — pięćdziesiąt tysięcy mężów”. Ta dwuznaczna wypowiedź może sugerować, że „pięćdziesiąt tysięcy mężów” to interpolacja, czyli późniejsza wstawka. Według syryjskiej Peszitty i przekładu na język arabski zginęło wtedy „pięć tysięcy i siedemdziesięciu mężów”. W Targumie Jonatana powiedziano: „I zabił siedemdziesięciu mężów spośród starszych ludu i pięćdziesiąt tysięcy spośród zboru”. A według greckiej Septuaginty śmierć poniosło „siedemdziesięciu mężów spośród nich i pięćdziesiąt tysięcy mężów”. Józef Flawiusz mówi tylko o siedemdziesięciu zabitych (Dawne dzieje Izraela, VI, I, 4). Miejsca, gdzie trzymano Arkę. Do czasu zbudowania przez Salomona świątyni Arka nie stała w jednym miejscu. Po zakończeniu zasadniczej części podboju Ziemi Obiecanej (ok. 1467 przeniesiono ją do Szilo, gdzie najwyraźniej pozostawała (z wyjątkiem okresu, gdy znajdowała się w Betel) do momentu, gdy zdobyli ją Filistyni (Joz 18:1; Sdz 20:26, 27; 1Sm 3:3; 6:1). Kiedy wróciła na terytorium Izraela, najpierw trzymano ją w Bet-Szemesz, a potem w Kiriat-Jearim; w tym drugim miejscu Arka przebywała ok. 70 lat (1Sm 6:11-14; 7:1, 2; 1Kn 13:5, 6). Z tekstu masoreckiego 1 Samuela 14:18 wynika, że podczas walk z Filistynami Saul kazał arcykapłanowi Achijaszowi sprowadzić Arkę do obozu króla. Jednak według greckiej Septuaginty Saul powiedział do Achijasza: „‚Przynieś efod!’ (Bo w owym dniu on nosił efod przed Izraelem)”. Dawid słusznie pragnął sprowadzić Arkę do Jerozolimy, lecz sposób, w jaki za pierwszym razem chciał to zrobić, doprowadził do nieszczęścia. Zamiast polecić Lewitom z rodu Kehata nieść Arkę na drążkach, kazał umieścić ją na wozie. Byki omal nie wywróciły Arki, a Uzza padł martwy, gdyż wbrew Prawu Bożemu wyciągnął rękę i chwycił Arkę (Lb 4:15; 2Sm 6:2-11; 1Kn 13:1-11; 15:13). Ostatecznie Arkę sprowadzono do Jerozolimy — tym razem zgodnie z wymaganiami nieśli ją Lewici (1Kn 15:2, 15) — i tam znajdowała się w namiocie do końca panowania Dawida (2Sm 6:12-19; 11:11). Kapłani chcieli ją zabrać, gdy Dawid uciekał przed Absalomem, ale on kazał pozostawić ją w Jerozolimie, ufając, że Jehowa pozwoli mu bezpiecznie powrócić do miasta (2Sm 15:24, 25, 29; 1Kl 2:26). Dawid pragnął zbudować dom dla Arki, lecz Jehowa postanowił, że dokona tego Salomon (2Sm 7:2-13; 1Kl 8:20, 21; 1Kn 28:2, 6; 2Kn 1:4). Podczas oddania świątyni do użytku Arkę przeniesiono z namiotu na górze Syjon do Miejsca Najświętszego świątyni na górze Moria i umieszczono ją pod rozpostartymi skrzydłami dwóch wielkich cherubów. Był to jedyny element wyposażenia przybytku przeniesiony do świątyni Salomona (1Kl 6:19; 8:1-11; 1Kn 22:19; 2Kn 5:2-10; 6:10, 11; zob. CHERUBOWIE; ŚWIĄTYNIA [Świątynia Salomona]). Jedyna wzmianka historyczna o Arce Przymierza po czasach Salomona pojawia się w 2 Kronik 35:3, gdzie powiedziano, że król Jozjasz kazał ponownie ustawić w świątyni Arkę. Było to w 642 r. czyli prawie 900 lat po jej wykonaniu. Nie wiadomo, w jakich okolicznościach Arka została wcześniej wyniesiona ze świątyni. Kilku królów poprzedzających Jozjasza dopuszczało się rażącego odstępstwa. Jeden z nich postawił w domu Jehowy jakiś wizerunek; możliwe, że właśnie któryś z tych niegodziwych królów kazał wynieść Arkę ze świątyni (2Kn 33:1, 2, 7). Ale wiadomo też, że Jozjasz przeprowadził gruntowny remont świątyni i być może tymczasowo przeniesiono Arkę w inne miejsce, by zapobiec jej uszkodzeniu (2Kn 34:8 do 35:19). W Biblii nie ma wzmianki o zabraniu Arki do Babilonu. Nie wymieniono jej wśród sprzętów zrabowanych ze świątyni. Nie ma też doniesień, że ją oddano i umieszczono w świątyni odbudowanej przez Zerubbabela albo że wykonano jakąś inną Arkę. Czas i okoliczności jej zniknięcia są nieznane (2Kl 25:13-17; 2Kn 36:18; Ezd 1:7-11; 7:12-19). Jeremiasz przepowiedział, że kiedyś już nie będzie Arki Przymierza, ale nie będzie się odczuwać jej braku ani czciciele Jehowy nie będą z tego powodu doświadczać żadnych trudności. Sama Jerozolima miała być wtedy nazywana tronem Jehowy (Jer 3:16, 17). W pełnej symboli Księdze Objawienia Jan napisał, że „widać było Arkę jego [Boga] przymierza w jego sanktuarium świątyni” w niebie. Ta Arka Przymierza ma związek z nowym przymierzem Boga z ludźmi, a jej obecność świadczy o tym, że Jehowa ponownie panuje za pośrednictwem swego Pomazańca (Obj 11:15, 19). Ks. MIECZYSŁAW MALIŃSKI: Odkrywanie świata -Kiedyś widziałem film pt. "Poszukiwacze zaginionej arki" Spielberga. Typowy film akcji. Z efektami specjalnymi - pirotechnicznymi. Z hitlerowcami, z przygodami najdziwniejszymi. Pomyślałem: O co tu chodzi? Dlaczego jest ona taka ważna? - Płyty kamienne, na których zostało wypisane dziesięć Bożych przykazań, umieszczono w Arce, którą niesiono uroczyście jako największą świętość, wierząc, że Bóg jest szczególnie obecny w tych tablicach. Po zbudowaniu świątyni w Jerozolimie przechowywano Arkę w pomieszczeniu najważniejszym, tak zwanym Święte Świętych. - Czy dziesięć przykazań Bożych, jakie mamy wypisane w Biblii, są identyczne z tymi, które napisał Mojżesz? - To pytanie całkiem zasadne, choć może dziwnie brzmi. Mojżesz żył w XIII wieku przed Chrystusem. Pismo Święte jako objawienie Boże zaczęto budować od X wieku: wtedy, gdy powstało państwo izraelskie - za króla Dawida i króla Salomona. Zbierano to, co dotychczas zanotowano w ulotnych pismach, jak również spisywano tradycję ustną - to, co było przekazywane słownie, z ust do ust, przez pokolenia. Pismo Święte żyło własnym życiem. Rosło, bo wciąż coś się ważnego wydarzało - ważnego dla narodu izraelskiego. Były wzloty i upadki. Czas pokoju i dobrobytu odbierano jako czas błogosławieństwa Bożego za wierność Izraela Przymierzu z Bogiem. Klęski były odbierane jako kary Boga za niewierność Przymierzu. - Ile lat trwało powstawanie Biblii? - Biblię budowano przez tysiąc lat. Dopisywano do niej nie tylko ciąg dalszy, ale - zgodnie z ówczesnymi zwyczajami - wkładano w stare zapisy najnowsze teksty, tak że teraz trudno nam określić ściśle nie tylko autorów, ale i daty. Rzecz charakterystyczna: skupiono się nad tą księgą zwłaszcza po zakończeniu niewoli babilońskiej, czyli po powrocie resztek Judejczyków do Ziemi Świętej. Wtedy zdano sobie sprawę z tego, że trzeba uratować swoją przeszłość, żeby uratować swój naród i swoją wiarę. - A czy są jakieś przesłanki wskazujące na to, że były ingerencje późniejsze w tekst Dekalogu? - Tak. Dla przykładu początkowe przykazania są sformułowane w pierwszej osobie, reszta w drugiej i w trzeciej. - Ale to, co odmawiamy w pacierzu, jest wszystko w trzeciej. - Posługujemy się formą uproszczoną. Na potrzeby wiernych. Ale gdy zajrzymy do Biblii, wtedy dopiero widać, że tak to jest, jak mówimy. Po drugie, przykazania są niejednolite: rozmaitej długości. Po trzecie, niekonsekwentne: nakazy są pomieszane z zakazami. Po czwarte, nie są w pełni oryginalne: widać powiązania z egipską Księgą Zmarłych z czasów piramid, jak i z Kodeksem Hammurabiego. - A czy jest jakieś przykazanie charakterystyczne dla Dekalogu, odróżniające go od innych, wcześniejszych kodeksów? - Tak, to jest trzecie przykazanie, które w naszym pacierzu brzmi: "Pamiętaj, abyś dzień święty święcił". Tego nie zawiera żaden kodeks w ówczesnym świecie obowiązujący. Po piąte, są przesłanki potwierdzające późniejsze ingerencje i takie, że przykazania mają charakter zakładający działalność proroków. Po szóste, Dekalog - jak sama nazwa wskazuje - "deka" - "dziesięć", "logoi" - "słów" nijak się nie zgadza. Jakkolwiek byśmy liczyli, liczba dziesięć jest przekraczana. - A ja gdzieś wyczytałem, że rabini i uczeni w Piśmie naliczyli się w Torze - w Pięcioksiągu Mojżesza - 613 przykazań. Czy to możliwe? - Wystarczy wziąć Księgę Wyjścia, Kapłańską czy Powtórzonego Prawa, by przekonać się, że to nie jest gołosłowne stwierdzenie. - A co przemawia za tym, że podstawowym autorem Dekalogu jest Mojżesz? - Tekst świadczy o tym, że pisał je niewątpliwie człowiek posiadający duży autorytet, który miał prawo formułować teksty tak apodyktyczne. - A dlaczego Arka się zagubiła? - To było w czasie, kiedy Palestyna stała się częścią składową imperium babilońskiego. Zwróciła się o pomoc do Egiptu. Król Babilonu Nabuchodonozor najechał kraj, zdobył Jerozolimę, paląc świątynię, niszcząc gruntownie miasto. Był rok 587. Wtedy zginęła Arka Przymierza. Mówią, że prorok Jeremiasz na chwilę przed wtargnięciem wojsk babilońskich do miasta tajemnym wyjściem wyniósł Arkę Przymierza i umieścił ją na pustyni judzkiej. Dotąd jej nie znaleziono. Gdybyśmy znaleźli Arkę z tablicami, doszlibyśmy do pierwowzoru. - Jeżeli schowano ją, to się znajdzie wcześniej czy później. Przykładem Qumran. - Tymczasem w odbudowanej świątyni znalazło się pomieszczenie najświętsze, zwane Święte Świętych, jako miejsce, w którym Bóg jest obecny w sposób szczególny. Jednak puste. Bez Arki Przymierza. 18 gru 11 18:02 Ten tekst przeczytasz w mniej niż minutę Arka Przymierza od wieków budzi emocje wśród poszukiwaczy przygód. Czy to możliwe, aby ta najświętsza relikwia judaizmu i chrześcijaństwa została odkryta? Być może już niedługo wszyscy będą mogli ją zobaczyć, choć jak głosi starożytne podanie ten kto na nią spojrzy ten umiera. Dowiedz się więcej o kłopotach najświętszej relikwii świata: Data utworzenia: 18 grudnia 2011 18:02 To również Cię zainteresuje Masz ciekawy temat? Napisz do nas list! Chcesz, żebyśmy opisali Twoją historię albo zajęli się jakimś problemem? Masz ciekawy temat? Napisz do nas! Listy od czytelników już wielokrotnie nas zainspirowały, a na ich podstawie powstały liczne teksty. Wiele listów publikujemy w całości. Znajdziecie je tutaj.